میو ساساکی یک دانش‌آموز راهنمایی است که عاشق همکلاسی‌اش، کنتو هینوده است. میو تمام سعی خود را می‌کند تا توجه هینوده را به خود جلب کند امّا هینوده اصلاً به او توجه نمی‌کند. میو یک ماسک جادویی را از یک ماسک فروش در جشنواره‌ای خریداری کرده است که به او امکان تبدیل شدن به گربه را می‌دهد. برای همین او مخفیانه به خانه هینوده به عنوان گربه خیابانی می‌رود. امّا نکته مهمی وجود دارد این است که مالک ماسک در صورت استفاده مکرر از آن برای همیشه به گربه تبدیل خواهد شد.
اثر ماری اوکادا، عشق جوانی و تصاویر تابستانی بسیار زیبایی دارد. به علاوه حس ساده‌لوحانه‌ای را به مخاطب القا می‌کند که گویا نوجوانی بی‌دقت است که با بزرگ‌تر شدن او همه چیز بهتر می‌شود؛ مانند اثر دیگر این نویسنده، آنو هانا با نام گلی که آن روز دیدیم. همان‌طور که از اسم ژاپنی این انیمه پیداست، اوّلین دیدار مخاطب با میو، وی انتظار دارد داستان درباره زندگی میو و افسردگی‌اش باشد تا عشق به همکلاسی‌اش شخصیّت‌ها در این اثر یاد می‌گیرند علاوه بر دوست داشتن خود بتوانند شخصیّت مورد علاقه خود را درک کنند. در لایه لایه این انیمه پیغام‌هایی وجود دارد که بسیار تأثیرگذار هستند.
میو نوجوانی پرانرژی، سرحال و بازیگوش است که در دنیای شیرین خود، عاشق کنتو می‌شود. همه، او را در مدرسه دختر عجیب و غریب صدا می‌زنند امّا میو در خانه اینطور رفتار نمی‌کند. مادرش او را در بچگی ترک کرده است و با نامادری و پدرش زندگی می‌کند. نامادری میو، زنی مهربان است و او را دوست دارد ولی میو هیچ حسی نسبت به خانواده‌اش ندارد. برای همین از ماسک‌اش استفاده کرده و به گربه تبدیل می‌شود. مقصد او خانه کنتو هینوده است.
از سوی دیگر کنتو هینوده، دانش‌آموزی ممتاز در مدرسه است امّا در خانه چهره دیگری دارد که فقط میو که به گربه‌ای به اسم تارو تبدیل شده است از مشکلات خانوادگی او خبر دارد. در اینجا پیامی به مخاطب داده می‌شود که هر انسانی مشکلاتی در زندگی دارد که ما در جامعه، آن‌ها را نمی‌بینیم.
رابطه انسان‌ها و حیوانات خانگی مسئله‌ای است که در ادامه فیلم به آن پرداخته می‌شود. حیوانات خانگی عمری کوتاه دارند و به این دلیل دوست دارند به انسان تبدیل شوند تا زمان بیشتری را در کنار آدم‌ها زندگی کنند. امّا در مقابل، میو هر زمان تبدیل به گربه می‌شود بهتر احساسات خود را بیان می‌کند و این تضاد سحرآمیز و جادویی، حس دوگانگی را به مخاطب القا می‌کند.
انیمه جادویی پیام دیگری هم دارد که گاهی باید اشک‌هایت را رها کنی تا حال و زندگی‌ات بهتر شود. مانند پیام انیمیشن روانشناسانه پیکسار، «درون و بیرون». این انیمه زیبا در آخر داستان وارد فضایی جادویی و سحرآمیز می‌شود که کمی شبیه اثرهای استودیو گیبلی می‌شود و متأسفانه موفق نمی‌شود. زیرا فضای جادویی آخر داستان با روایت کلی فیلمنامه هم‌خوانی ندارد. این اثر در مقایسه با کار قبلی این استودیو یعنی «بزرگراه پنگوئن» عام‌پسندانه‌تر همچنین نوجوانانه و عاشقانه است.
شخصیّت میو: میو، دختری نوجوان با روحیه‌ای شاد و شلخته است که در جامعه حضور پیدا می‌کند. امّا او از درون احساس تنهایی و افسردگی دارد. رابطه خانوادگی خوبی ندارد؛ زیرا پدر و مادرش از هم جدا شده‌اند و تنها امید خود را همکلاسی‌اش هینوده می‌یابد. میو عاشق هینوده است و با تمام وجود سعی دارد خود را در دل هینوده جا کند. برای همین به گربه‌ای تبدیل می‌شود که هینوده از او مراقبت کند. میو یک دوست صمیمی به نام یوری که از دوران پیش‌دبستان با هم دوست بودند دارد. یوری همیشه از میو پشتیبانی می‌کند اما در کل زیاد به او نزدیک نیست.
شخصیّت هینوده: دانش‌آموزی ممتاز است که اخیراً نتوانسته نمره خوبی کسب کند و دلیلش مشکلات خانوادگی است. هینوده پدرش و سگش را از دست داده و با پدربزرگ، مادر و خواهر بزرگ‌ترش زندگی می‌کند. پدربزرگ هینوده کارگاه سفالگری دارد که هینوده اکثراً وقت خود را در آنجا صرف درست کردن کوزه می‌کند. او به دلیل کهولت سن نمی‌توانند کارگاه را سر پا نگه دارد و این یک چالش برای هینوده است؛ زیرا او با تمام وجود سفالگری را دوست دارد.
شخصیّت گربه ماسک فروش: این گربه چاق که در جشنواره‌ای به میو ماسک را هدیه می‌دهد به دنبال ماسک انسانی یا به عبارت دیگر، روح میو است. او آدم بد داستان را به تصویر می‌کشد. در آخر داستان متوجه می‌شویم چه انسان‌هایی برای فرار از مشکلات‌شان روح‌شان را به ماسک فروش داده‌اند و از این بابت پشیمان هستند.
این اثر مانند اثرهای دیگر ماری اوکادا «گلی که آن روز دیدیم»، حس و حال تابستان را به خوبی نمایش می‌دهد. پالت رنگی زرد، آبی و سبز هم بخشی از این ماجرا است. در هر دو این انیمه‌ها، مخاطب گرمای تابستان و حتی باران را حس می‌کند. در این اثر تعادل و تناسب به خوبی رعایت شده‌اند. مانند: تکنیک این انیمه سینمایی، دو بعدی است. دلیل انتخاب این تکنیک نسبت به تکنیک سه بعدی آن است که در دو بعدی احساسات راحت‌تر بیان می‌شوند. هر فریم می‌تواند به راحتی به یک اثر نقاشی تبدیل شود؛ امّا در سه بعدی این ویژگی‌ها کمتر اتفاق می‌افتد.
جالب است بدانید فضاسازی این انیمه که شاهد آن هستیم از شهری به نام توکونامه که کارگردان، شیبایاما توموتاکا در آنجا بزرگ شده است. از این جالب‌تر، زمانی که این انیمه در پروسه تولید و اکران بود در دوران ویروس کرونا منتشر شد؛ این انیمه به سبب جادویی بودن و حس زیبای تابستانی در دوران قرنطینه به شدّت پیشنهاد می‌شود.
0 نظر ثبت شده