احساست را این‌بار به مداد سیاه هدیه کن، تا سفیدی کاغذ را به طرحی جاودان میهمان کند.
سوال؛ چرا طراحی می‌کنیم؟ برای شروع هر کاری مهارت‌های پایه و اولیه‌ای لازم است. اگر بدون دانش نخستین پا در مسیری بگذاریم بدون شک گرفتار موانع بسیاری خواهیم شد. برای مشتاقان نقاشی، طراحی مانند یک نقشه راه عمل می‌کند. فرد نقاشی که خود را صاحب سبک می‌داند نمی‌تواند منکر اهمیت طراحی شود؛ چرا که به روشنی می‌داند قوت یک نقش به طرح اولیه آن بستگی دارد. فارغ از آن که شما به هر تکنیکی در هنر نقاشی گرایش داشته باشید، طراحی الزامی است که انکار ناپذیر است.
حال که به اهمیت این مرحله پی بردید بیایید باهم وارد دنیای بی‌نظیری شویم که هر دیدنی‌ای را بر کاغذ نقش می‌کند.
آنچه برای شروع نیاز داریم : کاغذ A3 و مدادهایی که توضیحات خاص خود را دارند!
شاید نام مدادهای گروه H و مدادهای گروه B را شنیده‌اید و یا علامت آن‌ها را بر مدادهای خود دیده‌اید اما تفاوت میان آن‌ها و کاربردشان را احتمالاً نمی‌دانید.
حرف H بر روی مداد از کلمه Hard به معنای سخت می‌آید. این مدادها با نوک سخت و کمرنگ خود برای طراحی، هاشور زدن و حتی سایه زدن به کار می‌روند. هرچه شماره مدادهای H بالاتر رود، سختی آن‌ها نیز بیشتر می‌شود.
حرف B از کلمه Black به معنای سیاه گرفته شده‌است. این مدادها بر خلاف مدادهای گروه H مغزی نرم ، ضخیم و لطیف دارند. هرچه شماره در این مدادها بالاتر می‌رود، پررنگ‌تر و نرم‌تر می‌شوند و فضای وسیع‌تری را پوشش می‌دهند.
به غیر از این دو گروه، مداد F که پررنگ تر از H ولی مانند آن خشک است و مداد HB که هر دو خاصیت نرم و سخت بودن را حفظ کرده‌است نیز وجود دارند.
تمام مدادهای بالا برای طراحی استفاده می‌شوند اما برای شروع مداد B2 انتخاب بهتری است.
کاغذ A3 را به تخته شاسی بزنید و مداد را در دست بگیرید تا باهم معجزه طراحی را تجربه کنیم.
کاری را انجام دهید که وقتی اولین بار قلم به دست گرفتید انجام دادید! بلی، شروع به خط خطی کنید! خط‌های مستقیم عمودی و افقی، خط‌های منحنی، خط‌های شکسته و مقطع. آنقدر بکشید تا مطمئن شوید دستانتان برای ادامه کار آماده است.
این تمرین را قبل از شروع طراحی در هر روز تکرار کنید. سعی کنید به تدریج آگاهی بیشتری به آن‌ها بدهید. کسی چه می‌داند شاید از میان خط‌های شما نیز یک تورورو خلق شد!
برای شروع طراحی، خط‌‌کش(خط شروع طراحی شما) و جعبه‌ای مانند جعبه دستمال کاغذی بردارید و آن‌ها را بر سطح صافی مانند شکل زیر قرار دهید. توجه کنید که زاویه دیدتان را نسبت به جعبه در طول طراحی عوض نکنید.
بعد از طراحی بالا حالات جعبه را مانند تصاویر زیر عوض کرده و دوباره طراحی کنید. توجه داشته باشید که در شروع طراحی اندازه‌ها را مطابق واقعیت رسم کنید تا در اصلاح آن‌ها با مشکل مواجه نشوید.
اگر طراحی‌های مهم بالا را با موفقیت انجام داده‌اید در گام بعدی آسوده خاطر خواهید بود.
مهم‌ترین نکته در طراحی: پرسپــکتیــو
قوانین حاکم بر چشم انسان برای دیدن هر نمایی، همان روندی است که در پرسپکتیو (پرسپکتیو خطی) مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای آن که بتوانیم سوژه طراحی را به بهترین نحو ممکن اجرا کنیم باید به پرسپکتیو آگاه باشیم. در نگاه اول شاید مطالب پرسپکتیو از نکات پیچیده طراحی به حساب بیایند اما خبر خوش این است که بعد از تمرین کافی در پرسپکتیو، طراح، این مهارت را به طور غریزی به کار می‌گیرد. پرسپکتیو عاملی است که به اثر شما عمق و دورنمایی واقعی می‌دهد و آن را با فواصل ملموس‌تر به اثری قابل قبول تبدیل می‌کند.
نقطه دید به محلی گفته می‌شود که طراح از آن زاویه به سوژه نگاه می‌کند. این مفهومی اساسی در پرسپکتیو است. درست و غلط در نقطه دید معنا ندارد چرا که تنها شروعی برای آغاز طراحی و تصمیمات بعدی محسوب می‌شود.
نقطه دید نرمال :
نقطه دید نرمال یک شخص بزرگسال از این زاویه است. اگر شما طرحی را از این نگاه طراحی کنید رئال‌تر و واقعی‌تر خواهد بود. زیرا این نقطه دیدی است که انسان به طور غریزی قادر به درک آن است.
نقطه دید پایین :
زاویه دیدی که پایین‌تر از حد معمول باشد به اصطلاح “نقطه دید پایین” نامیده می‌شود. برای مثال اگر از دید بچه‌ها به دنیا نگاه کنیم با این زاویه نگاه بیشتر آشنا می‌شویم. این دیدی است که ما نسبت به یک برج بلند داریم. وقتی که از روی زمین به آن نظاره می‌کنیم.
نقطه دید بالا :
زمانی که از بالا به یک صحنه نظاره می‌کنیم به آن اصطلاحاً “نقطه دید بالا” می‌گویند. برای مثال تصویر کردن یک منظره از بالای کوه یا ارتفاع.
توجه داشته باشید که قوانین پرسپکتیو، در نقاط دید متفاوت، تغییری نمی‌کند.
خط افق: خطی فرضی که چشم ما در راستای آن واقع می‌شود. برای مثال اگر شما خطی افقی در راستای محور چشم خود رسم کنید، آن خط، خط افق است. خط افق را در طبیعت نیز می‌توان جستجو کرد. نمونه‌ای از آن خط جدا کننده دریا از آسمان است.
خط افق یک خط فرضی است که عناصر یک صحنه را به دو بخش بالایی و پایینی تقسیم می‌کند. در طراحی اهمیت این خط در شروع کار نمایان می‌شود.
پرسپکتیو یک نقطه‌ای: در این حالت ما یک نقطه گریز داریم که خطوط در راستای آن قرار می‌گیرند و یا در امتداد خط افق واقع می‌شوند.
پرسپکتیو دو نقطه‌ای: این حالت دو نقطه گریز در دو سر خط افق دارد که تمام خطوط در بالا و پایین خط افق از منتهاالیه راست و چپ خارج شده و یکدیگر را قطع می‌کنند. اینگونه ساختار کلی شکل تشکیل می‌شود.
پرسپکتیو سه نقطه‌ای: این حالت از ترکیب پرسپکتیو یک نقطه‌ای و دو نقطه‌ای ایجاد می‌شود. به طوری که ما دو نقطه در سمت راست و چپ خط افق داریم و یک نقطه که وابسته به نقطه دید ماست.
حال به تمرین‌های جعبه و خط کش برگردید و ایرادات خود را با توجه به مطالبی که آموخته‌اید بررسی کنید.
تمرین
یک تخت‌خواب، نیمکت پارک، صندلی و یک میز ناهارخوری را با رعایت قوانین پرسپکتیو رسم کنید.
تصویری از فضای اتاق خود مانند شکل زیر بکشید و آن را با قوانینی که آموخته‌اید تطبیق دهید.
ساختمانی را انتخاب کنید و مانند تصاویر زیر پرسپکتیو را در فضای خارجی پیاده کنید.
0 نظر ثبت شده